ความสุขที่แสนสั้น

ความสุขของคนเรามันอยู่ได้ไม่นานเลยจริงๆ บางครั้ง ความสุขก็วิ่งเข้ามาหาเสียจนไม่ทันได้สังเกตว่ามันมาจากไหน แต่บางครั้งคนเราก็เสาะแสวงหามันจนหน้ามืดตามัว แต่ก็คุ้มที่ได้มันมา

สำหรับความสุขที่มาโดยไม่ทันตั้งตัว เมื่อมันหายไป เราจะทำยังไง ? ไม่สามารถคว้ามันไว้ได้ ไม่สามารถยึดความสุขนั้นไว้ได้อีก ความทรงจำที่แสนสั้น...คำว่าความสุขไม่เคยเกิดขึ้นได้ตลอดไป แม้จะผ่านอุปสรรคมาทั้งชีวิต...แต่ความสุขไม่เคยยืนยาว

ถ้าหากว่าไม่สามารถได้อยู่ในที่ๆอยากอยู่นี้ได้อีก...ควรจะทำยังไงต่อไป ? ทั้งที่เคยบอกให้คนอื่นๆสู้แทบตายแค่ไหน แต่พอมาถึงตัวเอง จะทำได้ซักเท่าไหร่ ? พอความเจ็บปวดของชีวิตจริงเข้ามาเยือน ทำไมความฝันที่เคยวาดหวังมันอันตรธานหาย จะพยายามให้ถึงที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะสู้ให้ถึงที่สุด เทาที่แรงจะมี

คุณมองเห็นมันหรือเปล่า? คุณเข้าใจมันบ้างไหม? หรือยังต้องการอะไรเพิ่มอีก ? ขอให้บอก

การทำงานในชีวิตจริงมันต้องเครียดสินะ...เครียด...ต้องเครียด ต้องเครียดให้หัวระเบิดไปเลย เราผิดเองที่เฮฮา สนุกสนาน ร่าเริง ทั้งที่ก็จริงจังและตั้งใจทุกวัน ทำไมต้องเครียด ? ทำไมต้องทำให้มันกดดัน ? ถ้าทำแบบนั้นแล้ว ผลงานที่ออกมา จะดีกว่าที่เคยเป็นหรือไง ?

สุดท้ายก็ห่างเหินกันจนได้...

ถึงอย่างนั้น...ก็ยังอยากที่จะ...อยู่ที่นี่...ต่อไป